Re: Iniekcja krystaliczna
autor: INIEKCJA KRYSTALICZNA » 11 mar 2011, 8:38
Panie ?? Robert Hydro
nikt sobie tego od tak nie wymyślił że to metoda osuszania budowli, tylko ludzie myślą że osuszać można np. mechanicznie, ale proces odtworzenia izolacji jest procesem jego samo osuszania jak już pan to napisał, odtwarzając izolację doprowadzamy do wolnego ale wysuszenia murów, ale widzę że uparcie trzeba powiedzieć NIE,
na potwierdzenie OPIS PATENTOWY
proszę poczytać
(12) OPIS PATENTOWY (19)PL (11) RZECZPOSPOLITA 191347
POLSKA
Urząd Patentowy
Rzeczypospolitej Polskiej
(21) Numer zgłoszenia: 348622
(22) Data zgłoszenia: 12.07.2001
(13) B1
(51) Int.Cl.8
E04B 1/64
E04B 1/70
E04G 23/02
(54) Sposób osuszania budowli metodą iniekcji krystalicznej
(43) Zgłoszenie ogłoszono:
13.01.2003 BUP 01/03
(45) O udzieleniu patentu ogłoszono:
31.05.2006 WUP 05/06
(76) Uprawniony i twórca wynalazku:
Nawrot Wojciech,Warszawa,PL
Nawrot Maciej,Warszawa,PL
Nawrot Jarosław,Warszawa,PL
(57)
PL 191347 B1
Sposób osuszania budowli zawilgoconych na skutek kapilarnego podciągania wody
z gruntu metodą iniekcji krystalicznej, znamienny tym, że do specjalnie wywierconych otworów
w murze, wykonanych korzystnie w jednym poziomie w odstępach od 10 cm do 18 cm pod kątem
15 - 30 stopni, po uprzednim nawilżeniu wodą w ilości równoważnej objętości otworów
w murze, wprowadza się mieszankę wodnych roztworów cementu portlandzkiego i aktywatora
w postaci metakrzemianu sodowego lub potasowego najkorzystniej w proporcjach wagowych
cement : aktywator od 1:1 do 10 : 0,2 z dodatkiem roztworu silikonianów metali alkalicznych
i ortofenylo-fenolanu sodowego, najkorzystniej w proporcji aktywator : silikonian : ortofenylofenolan
jak: 1:1:0,1, po czym po zainiektowaniu, w celu przyspieszenia procesu dyfuzji i następnie
krystalizacji otwory zaślepia się dodatkowo środkiem iniekcyjnym o gęstszej konsystencji i zrównuje
szpachelką z licem muru.
2 PL 191 347 B1
Opis wynalazku
Przedmiotem wynalazku jest sposób osuszania murów zawilgoconych budowli na skutek kapilarnego
podciągania wody z gruntu, polegający na iniekcji wywierconych otworów w przegrodach
budowlanych mieszaniną wodnych roztworów cementu portlandzkiego i specjalnie opracowanych
aktywatorów krzemianowych nieorganicznych i organicznych z dodatkiem środka przeciwdziałającego
niekorzystnym zjawiskom konwekcyjnym w cieczach kapilarnych prowadzącym do zakłócania
oczekiwanego procesu samoorganizacji kryształów.
Składniki jonowe tej mieszaniny iniekcyjnej dyfundując w zapełnionych wodą kapilarach materiałów
budowlanych, wytwarzają w murach poziomą lub pionową izolację przeciwwilgociową na skutek
specyficznej krystalizacji związków nierozpuszczalnych w wodzie, uszczelniających pory i kapilary
w strefie specjalnie wywierconych otworów iniekcyjnych, przy czym w celu przyspieszenia procesów
dyfuzyjnych do mieszanki iniekcyjnej dodaje się środka powierzchniowo czynnego, który powoduje
korzystne obniżenie lepkości roztworu iniekcyjnego a zatem i zwiększenie szybkości dyfuzji,
co w konsekwencji prowadzi do oczekiwanego zjawiska zwiększenia promienia penetracji środków
wytwarzających blokadę przeciwwilgociową w murach.
Aktualnie do osuszania budowli z wilgoci podciąganej z gruntu stosuje się wiele mutacji metody
iniekcji krystalicznej według polskich patentów nr 153 294 i nr 160 174 oraz według zgłoszenia
P.338937. W wymienionych dwóch patentach uzyskuje się niezadowalająco duże promienie penetracji
iniektu krystalicznego a zjawisko samoorganizacji kryształów przy dużych gradientach stężeń
i temperatur szczególnie niskich ulega zakłóceniom w dalszych odległościach od środka otworów
iniekcyjnych. Natomiast zastosowanie emitorów mikrofalowych w postaci generatorów fal elektromagnetycznych
w zakresie mikrofalowym zmniejsza lepkość roztworu iniekcyjnego w murze
i zwiększa szybkość dyfuzji oraz w konsekwencji zwiększa promień penetracji, ale jednocześnie
zastosowanie emitorów mikrofalowych ogromnie zwiększa zagrożenie dla zdrowia ekip wykonawczych
i użytkowników osuszanych obiektów. Łatwo też utracić kontrolę nad procesem podgrzewania
strefy iniekcji po zainiektowaniu murów.
W tej sytuacji nieoczekiwanie korzystne efekty przyniosło zastosowanie dodatku związku powierzchniowo
czynnego do mieszanki iniekcyjnej. Spowodowało to znaczne zwiększenie promienia
penetracji środka blokującego kapilarne podciąganie wody z gruntu.
Stwierdzono również, że jednoczesna obecność w mieszance iniekcyjnej związku hydrofobowego
w postaci metylosilikonianów potasu lub sodu oraz związku powierzchniowo czynnego ortofenylo-
fenolanu sodowego o własnościach grzybobójczych znacznie ogranicza zakłócenia mechanizmu
zjawiska samoorganizacji kryształów, będącego podstawą wytwarzania izolacji przeciwwilgociowych
typu poziomego i pionowego. Wytworzona izolacja z domenów kryształów układających się
we współosiowe obrazy koliste w przestrzeni, tworzy w przekroju pionowym koncentryczne pierścienie
o coraz większym promieniu. Wytworzona w ten sposób blokada ma nieograniczoną w czasie
skuteczność i trwałość niezależną od wstępnej wilgotności i zasolenia murów, bowiem promień
penetracji środka iniekcyjnego, sposobem według wynalazku, jest tym większy im większa jest początkowa
wilgotność muru. Ta właściwość metody iniekcji krystalicznej odróżnia ją od wszystkich
innych znanych metod osuszania murów, bowiem coraz większe zawilgocenie murów powoduje
w tych przypadkach zmniejszenie promieni penetracji bądź potrzebę angażowania drogich źródeł
energii cieplnej w celu podsuszenia murów przed iniekcją.
Sposób według wynalazku polega na odpowiednim przygotowaniu mieszaniny iniekcyjnej
składającej się z cementu portlandzkiego i aktywatora w postaci metakrzemianu sodowego i/lub
polikrzemianu sodowego i metylosilikonianu sodowego i/lub potasowego oraz ortofenylo-fenolanu
sodu jako środka powierzchniowo-czynnego i wody przy czym stosunek wagowy składników: cement
do aktywatora wynosi korzystnie od 1:1 do 10 : 0,2 a metakrzemianu sodowego do metylosilikonianu
potasowego i ortofenylo-fenolanu sodowego oraz wody wynosi odpowiednio wagowo jak
1:0, 2:0,05:4. Obecność metylosilikonianu sodowego i/lub potasowego i ortofenylofenolanu sodowego
okazała się nieoczekiwanie korzystna dla wyraźnego zwiększenia promienia mieszaniny iniekcyjnej
i uelastycznienia przepony izolacyjnej nawet w niskich temperaturach murów w okresach
zimowych w porównaniu do mieszanki iniekcyjnej bez tych dodatków, zwiększenie promienia penetracji
nastąpiło o około 25%.
Wykonanie izolacji poziomej polega najpierw na wywierceniu w osuszanym nurze w jednej linii,
równolegle do poziomu podłogi otworów do iniekcji. Otwory te o średnicy 20 mm, oraz pod kąPL
191 347 B1 3
tem 15-30 stopni wierci się w murach co 12-16 cm na głębokość grubości murów pomniejszonej o 5
do 10 cm. Tak przygotowane otwory przed wprowadzeniem środka do iniekcji nawilża się dodatkowo
wodą w ilości co najmniej równoważnej objętości otworów, lecz nie większej niż 0,5 litra dla grubości
murów równej około dwóch cegieł ceramicznych. Ilość wprowadzanego metodą grawitacyjną
środka według wynalazku równoważna jest objętościowo pojemności wywierconego otworu. Po
zakończeniu iniekcji otwory dodatkowo dopełnia się tym samym środkiem i wyrównuje do powierzchni
muru przy użyciu szpachelki.
Blokadę przeciwwilgociową typu krystalicznego uzyskuje się w czasie od 7 do 10 dni w zależności
od szybkości dyfuzji, a ta zależy od temperatury. Uszczelniające działanie środka według wynalazku
polega na tym, że jony krzemianowe rozpuszczone w wodzie wraz z jonami wapniowymi
pochodzącymi ze specyficznej dysocjacji portlantydu-minerału znajdującego się w cemencie portlandzkim,
powodują wytrącanie w kapilarach nierozpuszczalnego w wodzie krzemianu wapnia. Charakterystyczną
cechą wytrąconych kryształów jest to, że ich wytrącenie na początku kapilary przy
otworze iniekcyjnym nie blokuje składników reakcji strąceniowych w głębsze partie kapilar. Zjawisko
to nieoczekiwanie korzystne z technicznego punktu widzenia uzupełnione jest uszczelniającą funkcją
związków silikonowych oraz przyspieszającą dyfuzje funkcją związku powierzchniowo czynnego
a zarazem grzybobójczego.
Jak wykazały badania laboratoryjne podczas iniekcji przeciwwilgociowej sposobem iniekcji
krystalicznej według wynalazku, produkty krystalizacji układają się nieoczekiwanie wokół otworu
iniekcyjnego w postaci współosiowych pierścieni odległych od siebie początkowo o kilka milimetrów,
a następnie odległości te systematycznie wzrastają do około jednego centymetra w odległości około
10 cm od środka otworu iniekcyjnego. Mechanizm tej reakcji przebiega najpierw na krystalizacji
z utworzeniem bardzo drobnych kryształów w całym obszarze dyfuzji a następnie na samorzutnym
procesie tak zwanej samoorganizacji kryształów z utworzeniem domenów krystalicznych i obszarów
nie zawierających kryształów.
Wytłumaczeniem tego zjawiska jest termodynamiczna siła napędowa występująca w jednorodnym
zolu, o której zakłada się, ze jest wynikiem konkurencyjnego wzrostu cząsteczek spowodowanym
zależnością stałej równowagi od promienia cząsteczki, wywołaną napięciem powierzchniowym.
W wyniku tego zjawiska otrzymuje się szereg obrazów powstających struktur podobnych do
pierścieni Lieseganga. Całość blokady w swym mechanizmie termodynamicznym wzorowana jest
na tzw. zjawiskach Prigożinowskich (IV zasada termodynamiki) zachodzących nieodwracalnie w stanach
dalekich od równowagi termodynamicznej.
Zastrzeżenie patentowe
Sposób osuszania budowli zawilgoconych na skutek kapilarnego podciągania wody z gruntu
metodą iniekcji krystalicznej, znamienny tym, że do specjalnie wywierconych otworów w murze,
wykonanych korzystnie w jednym poziomie w odstępach od 10 cm do 18 cm pod kątem 15 - 30 stopni,
po uprzednim nawilżeniu wodą w ilości równoważnej objętości otworów w murze, wprowadza
się mieszankę wodnych roztworów cementu portlandzkiego i aktywatora w postaci metakrzemianu
sodowego lub potasowego najkorzystniej w proporcjach wagowych cement : aktywator od 1:1 do
10:0,2 z dodatkiem roztworu silikonianów metali alkalicznych i ortofenylo-fenolanu sodowego, najkorzystniej
w proporcji aktywator : silikonian : ortofenylofenolan jak: 1:1:0,1, po czym po zainiektowaniu,
w celu przyspieszenia procesu dyfuzji i następnie krystalizacji otwory zaślepia się dodatkowo
środkiem iniekcyjnym o gęstszej konsystencji i zrównuje szpachelką z licem muru.