Witam wszystkich
„System K-77” który polega na zastosowaniu w budownictwie indywidualnym, jednorodzinnym lekkich elementów ściennych z betonu zbrojonego, z których to elementów można następnie zmontować dowolnie zaprojektowany budynek.
Przy zastosowaniu Systemu K-77 uzyskuje się:
1) Znaczne zmniejszenie kosztów budowy, przez mniejsze niż w tradycyjnych technologiach zużycie dostępnych materiałów budowlanych i izolacyjnych.
2) Zmniejszenie ciężaru budynku, oszczędność materiałów budowlanych.
3) Poprawienie właściwości izolacyjnych budynku, cieplejszy, oszczędniejszy w użyciu opału na jego ogrzanie.
4) Zaoszczędzenie środków finansowych w kosztach stanu surowego na rzecz standardu wyposażenia wnętrza domu.
5) Możliwość wszechstronnej aranżacji wnętrz i sukcesywnego podnoszenia ich standardu.
Decydując się zatem na wznoszenie średniej wielkości domu mieszkalnego systemem K-77, możemy zmniejszyć jego wagę w przybliżeniu od 250 do 300 ton i polepszyć kilkukrotnie właściwości izolacyjne. Tak znacząca różnica w ciężarze budynku jest wynikiem zastąpienia ściany o tradycyjnej grubości 38 cm konstrukcją żelbetową o średniej grubości 5 cm, posiadającą zbliżoną nośność i trwałość. Pozostała część ściany to materiały izolacyjne.
Konsekwencją tego odchodzenia ścian zewnętrznych jest również zmniejszenie wagi pozostałych elementów konstrukcyjnych budynku, takich jak fundamenty, wieńce, naroża ścian, nadproża itp.
Oto element prefabrykowany szerokość 60cm a wysokość 260cm nośność 2.5 tony
Istnieje możliwość taniego budowania z poszanowaniem prawa budowlanego.
Twórcą Systemu K-77 jest polski projektant który posiada patent na ten system. W Polsce powstało w tej technologi ok 200 budynków.
W uzupełnieniu wstępnych informacji na temat systemu K-77 załączam wnioski z 36-letniej obserwacji budynku prototypowego w zakresie trwałości i walorów ekologicznych budynków wykonanych w tym systemie.
Przede wszystkim żadna negatywna opinia przedkładana przez ówczesnych ekspertów się nie potwierdziła. Po 36 latach użytkowania obecny stan techniczny budynku prototypowego można uznać za idealny. Trwałość budynku określono na 10 do 15 lat. Mimo tak kompromitujących wypowiedzi żadna komisja nie zainteresowała w jakim stopniu taka ocena potwierdziła się w praktyce.
Lekkie konstrukcje szkieletowe stosowane powszechnie w krajach wysoko rozwiniętych podlegają skrajnie różnym kryteriom w odniesieniu do systemów tradycyjnych.
Sytuacja kuriozalna. Najbogatsze i najbardziej rozwinięte kraje takie jak: Stany Zjednoczone, Kanada, kraje skandynawskie masowo stosują lekkie szkieletowe konstrukcje drewniane produkowane metodą przemysłową, natomiast w kraju z trudem dźwigającym się z zapaści gospodarczej, ciężkie materiałochłonne, systemy tradycyjne są dostępne tylko dla zamożnego marginesu społeczeństwa.
Powszechnie wiadomo, ze najbardziej destrukcyjnym czynnikiem mającym wpływ na trwałość budynków jest wilgoć.
W technologiach materiałochłonnych wykonanych z ciężkich, materiałowo niekorzystnym współczynniku przenikania ciepła powstają warunki do rozwoju drobnoustrojów. W efekcie drobne zaniedbania w zakresie odstępstwa od reżimów i norm budowlach powodują pleśnienia, toksyczne zagrzybienia itp.szkodliwe dla zdrowia i trwałości budynku skutki.
Natomiast w konstrukcjach szkieletowych opartych na lekkich materiałach izolacyjnych nie istnieją fizyczne możliwości do wykraplania się pary wodnej w przegrodach zewnętrznych. Z powyższego wynika logiczny wniosek, że takie technologie gwarantują znacznie większą trwałość obiektów budowlanych.
Potwierdziło się to w pełnym zakresie w budynku prototypowym. Najbardziej kwestionowany zarzut do tak zwanych mostków termicznych, na których rzekomo będzie wykraplała się wilgoć w praktyce udowodnił, że mimo zastosowania najmniej trwałych materiałów izolacyjnych w tych miejscach (drewno, miękka płyta pilśniowa), nawet gwoździe papowe nie uległy korozji.
Jako autor systemu K-77 włączyłem się do dyskusyjnego forum na temat systemu K-77, gdyż tego rodzaju opinie pseudo rzeczoznawców przyczyniły się do zaniechania i nie dopuszczenia tej technologii do powszechnego stosowania i uniemożliwiła klasie średniej dostępu do własnego jednorodzinnego domu, w którym jakość życia jest nie porównywalna do egzystencji w blokach.
Prawo ochronne Urzędu patentowego PRL nr.35 118 uzyskałem 29.03.1979r.
W przypadkach wątpliwych jestem do dyspozycji do udzielenia wyjaśnień w oparciu o wieloletnią praktykę budowlaną i działalnością nowatorką przy wdrażaniu materiałowo i energooszczędnego systemu K-77.
Uprawniony budowniczy
Stanisław Kowalski
Czekam na Wasze opinie i ewentualne pytania na forum.
Pozdrowiam